Remonstrantse predikanten in Duitsland krijgen de geest

Vandaag bespraken de predikanten hun Pinksterpreken: de geest waaide vrijelijk rond en zette ons in beweging! Het is hier vergeven van de windmolens, wat een mooi beeld is hierbij.

De tekst uit Handelingen over de vurige tongen, de spraakverwarring, windvlagen en het in beweging komen van de leerlingen bleek op vele manieren uit te leggen en een conclusie was: elk verhaal is een verbeelding van een werkelijkheid. Dat geldt voor een bijbelverhaal, maar ook voor de preek daarover.

Waar spraken ze over?

Het was niet iedereen opgevallen, maar in het Pinksterverhaal ontbreekt de inhoud: waar spraken de discipelen over?! Wij zijn er wel blij mee, want het geeft ons de ruimte voor een eigen invulling. Hier werd wel een breuklijn ervaren, want hoe vertaal je dit verhaal concreet naar onze tijd?

’s Middags een excursie naar Ladelund: een concentratiekamp dat eind 1944 maar zes weken open is geweest, en waar de mannen uit Putten dwangarbeid moesten verrichten. Ruim honderd van hen zijn hier overleden, we hebben hun namen gezien.

Vreemde kostgangers

Daarna bezochten we het Nolde museum met kunst van Emil Nolde, een pionier in het Duits expressionisme. Zijn schilderijenserie “Das Leben Christi” liet zien dat ook de schilderkunst een verbeelding van een werkelijkheid of verhaal is. Op naïeve wijze lijkt Nolde de vreemdheid van de bijbelverhalen met zijn vreemde kostgangers te benadrukken.

In de avond werden op een speelse manier breuklijnen tussen de predikanten duidelijk: tussen degenen die een toga dragen en zij die togaloos preken, tussen grijzen en niet-grijzen, en in een spannende quiz tussen kenners van de bijbelse en die van de remonstrantse geschiedenis. Een vrolijke afsluiting van een mooie dag.