1 augustus 2016

Knoblauch

Geschreven door Christiane Berkvens - Stevelinck

Nu iedereen terug op honk is, tuimelen op verjaardagsfeesten reisverhalen over elkaar. Gelukkig maar want voor een allochtone zoals ik, is niets saaier dan Hollandse verjaardagen. Ik ga er ook nooit naartoe. Onterecht overigens want de enige keer dat ik dat wel deed, ontmoette ik de tweede liefde van mijn leven. Wat slagroomsoesjes en blokjes-kaas-met-vlaggetjes toch niet vermogen! Mijn laatste reis naar Cambodja en Laos was weer een onuitputtelijke bron van verhalen. Op verjaardagen zal ik ze niet vertellen maar de lezers van adrem wil ik ze niet onthouden. Buitenlanders op vakantie: sommigen zie je liever gaan dan komen, anderen openen je de ogen op een ongekende horizon.

Brullende Duitser

Onder de sidderende zon van Sihanoukville, aan de golf van Bengale, wacht een kleurige groep reizigers op de bus naar Phnom Penh.  Het is 38 graden en men schuilt in de schaduw, gezeten op wankele plastic stoeltjes. De bus komt niet. Nu is dat in Cambodja niets bijzonders dus het eerste kwartier reageert niemand. Een Duitse sekstoerist (een ruime vijftigjarige schat ik zo), vergezeld van zijn tijdelijke liefje van een jaar of achttien, wordt steeds ongeduldiger. Hij loopt heen en weer naar het loket om een vraag te stellen die hier volstrekt onzinnig is, namelijk: hoe laat komt de bus? Niemand weet het, natuurlijk, en de man loopt rood aan, tiert en brult, dreigt zijn geld terug te vragen en maakt zich volstrekt belachelijk. Niet in de laatste plaats omdat er uit zijn beide oren… verse knoflookteentjes uitsteken!  Eerst wil ik mijn ogen niet geloven maar het is echt zo: de brullende Duitser – zijn vriendinnetje tracht te kalmeren met een timide: Ben, please be quiet – loopt rond met gepelde knoflookteentjes in de oren… Achteraf begrijp ik dat dit een uitstekend middel tegen oorontsteking is. De man verrekt dus van de oorpijn. Medelijden kan ik echt niet met hem krijgen want hij gedraagt zich als een hufter. Cambodjanen kruipen onmiddellijk in hun schulp als iemand tegen hen schreeuwt. Zoals veel Aziaten hebben ze daar geen verweer tegen maar hier, tegen de achtergrond van het Rode Khmerregime, roept elke vorm van geweld of kwaadheid een schrikreactie op. Het is zelfs zielig om te zien. Ertussen komen zou de zaak nog erger maken dus we houden ons gedeisd.

Duur sex-uitje

Na een half uur is er nog geen bus in zicht. De bus is namelijk stuk en er wordt aan een oplossing gewerkt. Maar de man wil er niets van horen. Briesend eist hij zijn geld terug en belt een taxi op. Bijna honderd dollars zal het hem kosten, van hier naar Phnom Penh. Zijn vriendinnetje en een ander hoertje gaan met hem mee. Samen met de taxi tuft een aftandse bus het plein op. We kunnen weg! De man met de knoflookteentjes in de oren kijkt een beetje sip, zijn sex-uitje wordt een beetje duur zo, Cambodjanen glimlachen fijntjes, wij liggen dubbel van het lachen.

De reis heeft iets heel vrolijks. De chauffeur komt amper boven het stuur uit. Hij zit op een oude vrachtwagen stoel die voortdurend met veel gepiep op en weer wipt, wat hem niet weerhoudt het hele traject het gaspedaal flink aan te spreken. Als je bedenkt dat deze weg amper tien jaar begaanbaar is (eerder beletten de guerrilla’s de doorgang) is er alle reden om de vorderingen van Cambodja op weg naar vrede en stabiliteit te prijzen. Dat zal onze Duitse toerist niet beamen, vrees ik. Halverwege stoppen we bij de wegtempel van de godin die over deze weg waakt. Mensen offeren hier wierook en trossen bananen voor een behouden reis. Daar doen we graag aan mee. Ik heb altijd een zwak gehad voor de heilige Christoffel, de beschermheer van de reizigers. Het is dus heel leuk om hier een vrouwelijke versie van hem te ontmoeten. Maar de inheemse godin van de weg heeft een karaktertrek waar ik Christoffel nooit heb kunnen betrappen: zij heeft humor! Aan de kant van de weg staat, met kokende motor, een taxi. In de berm, ontwaar ik, met veel genoegen, twee knoflookteentjes.

 

 

Dit artikel is eerder verschenen in AdRem

 

Proefnummer AdRem, remonstrants magazine

Vraag nu een proefnummer aan van AdRem, het remonstrantse magazine!

bestel voor € 0

 

Over Christiane Berkvens - Stevelinck

Christiane Berkvens - Stevelinck

Christiane Berkvens - Stevelinck (29 maart 1946 - 23 november 2017) was remonstrants predikant in Delft (van 1986 tot 1990), Jongerengemeente Arminius (van 1997 tot 1999), Breda (vanaf 2002) en Rotterdam (van 2009 tot 2017). Zij publiceerde diverse boeken, waaronder 'Erfenis Europa' en 'Marc-Alain Ouaknin, een joodse gids van deze tijd'.

Gerelateerd