23 december 2015

Een wel heel unieke kerstwens in de boom #kerstverhaal

Geschreven door Nelleke Viëtor

Op de school kwam een nieuwe rector. Na twintig jaar zou er een frisse wind gaan waaien. De ouders waren er blij mee, de leerlingen minder. De rector die de school al die jaren had geleid was een lieve, toegewijde geleerde. Een echte classicus, maar hij had weinig gezag en bij het vorderen van zijn leeftijd nam de chaos op de school alleen nog maar toe. De nieuwe rector kwam van een scholengemeenschap in het westen van het land. Hij was eveneens leraar oude talen, iets wat in zijn voordeel was toen hij solliciteerde bij het gymnasium in onze kleine stad.

Botsingen

Al na de eerste schooldag kwamen onze kinderen mopperend thuis.‘Het lijkt wel een strafkolonie,’ zei mijn zoon. ‘We mogen onze tassen niet meer neerzetten in de hal. En ook niet op de trap en daar mogen we al helemaal niet meer zitten. En nog even praten op de gang als de bel is al gegaan, zit er niet meer in.’ ‘We hebben nu al een hekel aan hem,’ sprak mijn dochter haar oudere broer na. ‘Het was ook wel een bende op de school,’ stelde ik me op aan de kant van het gezag. ‘Het was er gezellig en dat is nu voorbij,’ stelden mijn kinderen vast.

Hoewel ik er tot nu toe van was uitgegaan dat ik aardige, begripvolle kinderen had, werd ik nu geconfronteerd met botsingen tussen de schoolleiding (beter gezegd met de rector) en mijn zoon en dochter. Wel kreeg ik de indruk dat ze veel meer leerden, maar de klachten waren niet van de lucht. Ik kwam geregeld op de school omdat ik met een paar andere ouders de bibliotheek beheerde. Dat betekende in de pauze en na schooltijd boeken uitlenen en terugzetten in de kasten. Het was leuk werk. Soms ontmoette ik de rector in de gang en heel soms bleef hij staan voor een praatje.

De kerstboom

Op een middag kwam ik de school binnen in de kersttijd. Ik was er een tijdje niet geweest. In de hal die er nu keurig uitzag stond een grote kerstboom. Ik had al van mijn kinderen gehoord dat ze kaartjes met wensen voor elkaar of zichzelf in de boom mochten hangen. ‘Aardig idee,’ zei ik toen ze er over vertelden. ‘Wie heeft dat verzonnen?’ ‘Deden ze op zijn oude school,’ was het antwoord. Ik begreep dat ze de vroegere school van de rector bedoelden. Toen ik die middag de bibliotheek had afgesloten, waren de leerlingen al naar huis.

Het was stil in het gebouw. In de hal kwam ik de rector tegen. ‘Wat een mooie boom,’ zei ik. ‘Zal ik u eens wat laten zien?’ Ik knikte wat verbaasd. Hij liep naar de kerstboom en nam er een kaartje af. ‘De rector is een lul,’ stond erop geschreven. ‘Hoe vindt u nou zoiets?’ ‘Moeilijk voor u,’ antwoordde ik en ik wist niet wat ik verder nog zou zeggen. Nu een jaar later wordt er minder over de rector geklaagd. De leerlingen zijn niet bepaald op hem gesteld, maar hebben zich neergelegd bij zijn eisen en ze zien soms ook wel de voordelen van het nieuwe bewind.

Opnieuw kaartjes

‘We leren meer,’ zeggen ze eerlijk ‘en er raken geen proefwerken meer kwijt.’ Weer is het bijna kerstvakantie en staat er een boom in de hal. Het ruikt er naar dennengroen. Als ik, nadat ik de bibliotheek heb afgesloten, de trap afloop, kan ik de piek in de top van de kerstboom bijna aanraken. De rector komt juist uit zijn kamer en houdt me staande. Hij loopt naar de boom en zoekt even tussen de kaartjes. Moedig, denk ik, dat hij weer van die kaartjes bij de boom heeft neergelegd.

Nelleke Viëtor schreef de bundel Het Kerstverhaal x 10 met tien nieuwe kerstverhalen. Bovenstaand verhaal staat niet in de bundel maar is exclusief voor deze website geschreven.