Gezegend op pad #Olavspad 2

Als je groot geworden bent als jood of christen dan kijk je niet meer op van een zegen meer of minder. Bij allerlei gelegenheden worden zegenwoorden uitgesproken: bij de maaltijd, bij ziekte en wanneer de dood dichtbij is, bij rouw en bij trouw, en ook altijd aan het einde van de samenkomst.  Zegens kennen vele bewoordingen – dat voert nu te ver.

De bekendste is, denk ik:

“De Eeuwige zegene u, en behoede u
De Eeuwige doe zijn aangezicht over u lichten, en zij u genadig
De Eeuwige verheffe haar aangezicht over u, en geve u vrede”  

Deze woorden, afkomstig uit Numeri 6: 24-26, zijn ergens in de vijfde of zesde eeuw voor de gangbare jaartelling opgeschreven, maar de teksten zijn waarschijnlijk veel ouder. Veelal vormen deze woorden in een protestantse kerkdienst het slotakkoord.

Pelgrimspastor

In 2019 liep ik met een reisgroep een klein deel van het Olavspad tussen Oslo en Trondheim.

Bij het begin van de route kon je de zegen meekrijgen van de pelgrimspastor, ds. Roger Jensen, in Oslo. Hij deed zijn gekleurde stola om zijn nek en zegende ons ook met deze woorden (vertaling zie boven):

‘Herren velsigne deg og bevare deg.
Herren la sitt ansikt lyse over deg og være deg nådig.
Herren løfte sitt åsyn på deg og gi deg fred’.

Dovrefjell

De woorden, die ik al zo ontzettend vaak heb uitgesproken over de gemeenschappen waar ik voorging, bleven in me rondzingen. Wat zeg je nou met deze oude woorden, en wat is het om ‘gezegend te zijn’. Wat doe je eigenlijk met een zegen? Wat bekent dat ‘verheffen van het aangezicht’? En hoezo mij ‘genadig’ zijn? En als ik het in mijn eigen woorden zou zeggen, hoe zou ik dat dan in Godsnaam doen?

Ik realiseer me nu dat ik de woorden, al lopend, steeds maar weer oppakte. Soms kwamen er eigen woorden –in de geest van deze zegen- in me op. Dan liet ik het weer gaan. We kwamen uiteindelijk aan op het Dovrefjell – een weidse bergachtige hoogvlakte boven de boomgrens. We boften enorm met het weer: zon! Je kunt er ook in de dichte mist lopen. Het uitzicht was groots! Vanaf hier zet de afdaling naar Trondheim in.

Diens grootse ruimte om je heen voelen

Op de weidse hoogvlakte kwamen de woorden als vanzelf. Ik gebruik ze nu ook nog weleens aan het einde van een viering. Ik hoop dat ze jullie mogen inspireren en bevestigen bij je gang door het komende jaar.

“Van Godswege mag ik over je uitspreken
Dat je diens grootse ruimte om je heen mag voelen en ervaren
dat je je vrij voelt om dáár te gaan en dát te doen,
wat nodig is voor jou en de mensen om wie je geeft. 
dat je diep van binnen weet dat het goed is dat je er bent.

Dat het hoge hemelse licht van zon en maan
je zullen helpen om je weg te vinden
bij dag en bij nacht
in licht en duister
Dat je wordt vastgehouden
in hoop, in moed en in vrede”.