Gedicht bij de Startzondag op 5 september van Ingeborg ten Hoopen

Leden, vrienden en belangstellenden van de Remonstrantse gemeente Lochem-Zutphen konden voor de startzondag een woord inleveren. Hier heeft Ingeborg ten Hoopen tijdens de dienst onderstaand gedicht van gemaakt:

Startzondag 2021.

En dan is het zo ver; een welkom klinkt

als wij hoopvol over de drempel stappen,

opnieuw, vernieuwd, benieuwd.

Mét ons stroomt verwachtingsvolle

aandacht en warmte binnen.

Wát hebben wij uitgezien naar deze samenkomst!

Met onze zorgen om gezondheid en al wat

het leven op ons pad brengt, zoeken wij

verzoening met het leven, moed om te vergeven

en samen te leven in vrede.

Verwonderd, aarzelend, onze eerste schreden

nu wij onze herberg voor het hart weer betreden.

Zó maken wij alvast een kleine innerlijke pelgrimage.

Dankbaar voor deze samenkomst,

deze symbolische start van wat een reis,

een zoektocht van het hart gaat zijn.

Op deze pleisterplaats voor de ziel,

in dit logement van inkeer en verbinding,

hervinden wij elkaar en daarmee ook iets in onszelf.

Eén glimlach en de anderhalve meter verdicht zich

tot verbondenheid en voedt ons zelfbewustzijn als

kleine, kwetsbare, doch dappere gemeente.

Eén zijn wij in het nodige, het nodig zijn.

Saamhorig in ons verlangen naar het broodnodige onderhoud

van ons contact met elkaar, onszelf,

de ruimte en al wat ons heilig is.

In deze dagen, waarin de maan wankelt, herinnert de aarde ons

aan onze verantwoordelijkheid voor al wat is.

Dit weerzien, dit samen zingen, helpt ons te ervaren,

te vertrouwen, zodat wij zoekend vinden hoe,

in de stilte tussen de woorden,

een fladderende fluistering van het hart

ruimte maakt voor wie wij Liefde noemen.