26 maart 2020

Een weg waar jij hem niet verwacht #Pasen

Geschreven door Kirsten Slettenaar
Inspiratie Foto: Oneworld.com Een weg waar jij hem niet verwacht  #Pasen

Nog niet zo lang geleden heeft de Albert Heijn in mijn woonplaats een flinke opknapbeurt gekregen. Hij is groter geworden, ruimer, maar ook ongezelliger vind ik. Het knusse en kneuterige is eraf. Natuurlijk vond ik het niet handig als ik een boodschap wilde pakken en ik er met mijn kar niet goed bij kon. En er waren van die rare scheve hoekjes waar precies dat in stond wat ik in de rest van de winkel had lopen zoeken. Maar daarmee had het wel iets eigens. Het was een beetje ‘mijn winkel’ geworden, en zo langzamerhand had ik mijn weg erin gevonden. Wist ik precies waar ik de walnootolie moest zoeken, of het limoensap (van die dingen die op de een of andere manier altijd op een onlogische plek staan).

“Mijn” Albert Heijn is er nu één van dertien in een dozijn. Met een groter assortiment, maar met minder winkelplezier. Wat is dat toch? De commercie doet alle mogelijke moeite om het ons naar de zin te maken. Waar we maar zin in hebben, het wordt voor ons geregeld. Aardbeien in de zomer? Aardbeien in de winter? U vraagt wij draaien. Besluiten we om met zijn allen vegetarisch te worden? Het schap met namaakvlees en vleesvervangers wordt meteen uitgebreid. We hebben zelfs last van keuzestress, omdat alles in de supermarkt je aankijkt met de boodschap: neem mij maar, want dat wil je graag.

Verbondenheid door weerstand?

In mijn oude Albert Heijn ging niet alles vanzelf. Het was soms zoeken, het was soms te vol, het was een beetje onhandig. En tegelijk werd het daardoor ‘mijn’ winkel. Voelde ik me er thuis. Zou je daarmee kunnen concluderen dat verbondenheid ontstaat door weerstand? Dat is wat kort door de bocht. Maar moeite doen, tegenslag, ergens je best voor doen, moeten wachten – daardoor kan wel meer verbinding ontstaan.

Waar verbinden wij ons mee?

Weet je het nog, de dag dat de eerste aardbeien weer in de winkel lagen? Mmm, de lekkerste aardbeien van het seizoen. Weet je dat pas zo’n veertig jaar geleden ‘tussendoortjes‘ werden uitgevonden door fabrikanten? Tot die tijd aten we gewoon drie maaltijden per dag. En daar had je dan ook echt zin in want tegen die tijd had je trek.

Waar verbinden wij ons mee? En dan niet alleen in de supermarkt, maar ook in ons eigen leven? Natuurlijk lukt dat soms spontaan en kun je genieten van een vriendschap, een huisdier, een leuke baan. Maar wanneer er tegenslagen komen waar je je weg doorheen zoekt en uiteindelijk ook vindt, dan kan de verbinding zich verdiepen. Dan heb je samen iets meegemaakt, dan ben je er meer bij betrokken. Raakt het je dieper of word je erdoor ontroerd.

In kerken zijn dit de weken waarin toegeleefd wordt naar Pasen. Met Pasen wordt gevierd dat er een weg kan ontstaan dwars door welke moeilijkheid dan ook, zelfs als je dat niet meer had verwacht. Zelfs als je ervan uit was gegaan dat de weg dood zou lopen.

Pasen wil niet zeggen dat alle moeilijkheden wel opgelost worden of dat je vertrouwen je overal doorheen loodst. Pasen wil wel zeggen dat er een weg kan ontstaan waar jij ‘m niet had verwacht. In de kerken staan mensen heel bewust stil bij moeite, tegenslag en lijden in het leven van Jezus en in ons eigen leven. Van daaruit wordt Pasen gevierd als de mogelijkheid van een nieuw begin.

Verbondenheid door voorbereiding

Met zo’n bewuste voorbereiding is de kans groter dat je je meer verbonden gaat voelen. Dat je meer verbinding voelt met dat waaraan je je kon spiegelen in Jezus’ leven, met dat wat je overwonnen hebt in jezelf, met dat wat je de kracht gaf om door te zetten, en dus ook met die ene vriend of vriendin, met je huisdier, met je collega’s op je werk. Een nieuw begin, met meer diepgang dan voorheen.

Over Kirsten Slettenaar

Kirsten Slettenaar

Kirsten Slettenaar is predikant in remonstrantse gemeente Twente.

Gerelateerd