Kunnen wij nog wel op vakantie naar Griekenland? #Grexit

Grexit. Zou het? Waar zijn we bang voor? Ik ga er graag op vakantie, zeilen op de Ionische zee is my guilty pleasure: superdeluxe op een jacht, overboord duiken om te snorkelen, dolfijnen en roggen tegenkomen… Heerlijke verse vis eten op het terrasje aan het water van het enige restaurantje in kleine dorpjes aan de kust. De beste manier om te ontspannen na een jaar hard werken. Kan en mag dat nu ineens niet meer, omdat ‘wij’ de Grieken zoveel financiële steun hebben geboden en het nu tijd is om ‘ons’ terug te betalen?

Je gelooft toch bijna niet dat niemand van de Grieken hard werkt: ik heb ze zelf gezien, ’s ochtends vroeg in hun vissersbootje terugvarend naar de haven, als wij net ontwaken. De oude vrouwtjes die ’s avonds laat hun schort afdoen en in zwarte kleding naar de kerk schuifelen. De vriendelijke kok van ons restaurantje die de vis afweegt en per kilo afrekent, voor hij ze in de pan mikt. Zouden zij echt niet bereid zijn te werken om de steun van Europa aan Griekenland terug te betalen? Ik geloof er niets van.

Mijn God is een super optimist

Ik ben een optimist, mijn God ook: ik ga altijd van het goede van de mensen uit. En daarin laat ik me rustig twee of drie keer teleurstellen. Op deze manier sta ik vrolijk in het leven en kennelijk heeft die uitstraling effect: vaak hebben mensen zin om enthousiast met mijn plannen mee te doen. Ik geloof dat het nog wel goed komt met de Grieken. Nee, God zegene de greep niet, hij lost dit soort economisch gedoe niet voor ons op. Maar misschien is dit het toch: keep the faith. In de Grieken, in jezelf. Geloof begint bij jou!

Foto: drriss